| 000 | 01434nam a2200289 i 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 997 | 0 | 0 | _e2 |
| 001 | 2078374 | ||
| 003 | PED045 | ||
| 005 | 20231003103527.0 | ||
| 007 | ta | ||
| 008 | 230512s2023 sp ||||e||||||||||1|glg|d | ||
| 017 | _aVG 59-2023 | ||
| 020 | _a9788491518952 | ||
| 040 |
_aBPC _dBPS _dPED045 |
||
| 080 |
_22015 _a821.132.4-31"20" |
||
| 100 | 1 |
_aMayoral, Marina _d(1942- ) _eaut _9136264 |
|
| 245 | 1 | 2 |
_aO que queda de nós _c/ Marina Mayoral |
| 260 |
_aVigo _b: Galaxia _c, 2023 |
||
| 300 |
_a282 p. _c; 21 cm |
||
| 490 | 0 |
_a(Literaria (Editorial Galaxia) _v; 471) |
|
| 520 | 3 | _aO que queda de nós ofrece xuntas as dúas versión da historia de dous seres que a vida separou e que se amaron sempre. (Unha árbore, un adeus, 1988; Ao pé do magnolio, 2004). Marina Mayoral narra a historia de Laura e Paco e amósanos unha reflexión sobre ese sentimento misterioso que chamamos amor: “Un sentimento escolleito que moi poucos chegan a vivir, aínda que todo o mundo pensa que si. O amor non é o gusto, nin o agarimo, nin o bo entendemento, nin a admiración. É o único sentimento que non ten necesidade do obxecto para manterse vivo, medra coas dificultades, coa ausencia, coa distancia, e a morte non pode nada contra el”. | |
| 655 | 7 |
_aNovela romántica _98587 |
|
| 655 | 7 |
_aNovela romántica _98587 |
|
| 690 |
_afic _943891 |
||
| 830 | 0 |
_aLiteraria (Editorial Galaxia) _v471 _929623 |
|
| 852 | _aPED045 | ||